Adam Hilary Bernard Chmielowski - życie i twórczość

Adam Chmielowski - powstaniec, malarz, opiekun ubogich - urodził się w 1845 roku w Igołomi, gdzie ojciec był naczelnikiem komory celnej. W 1863 roku walczył w powstaniu styczniowym w okolicach Miechowa. Podczas bitwy pod Mełchowem został ranny w nogę, którą amputowano.
  Uczył się malarstwa w Warszawie, Monachium, Paryżu. Uważał że dzieła sztuki „są duchem i do ducha naszego mówią”. Miał duże wyczucie koloru, tworzył obrazy o różnej tematyce - pejzaże, portrety, dzieła religijne. Najbardziej znane to :
„Cmentarz włoski”,  „Szara godzina”, „Biwak powstańczy w lesie” i „Ecce homo”.

Pod wpływem przełomu mistycznego zwrócił się ku Bogu i zajął działalnością charytatywną. W 1888 roku założył w Krakowie Zgromadzenie Braci Posługujących Ubogim III zakonu św Franciszka (albertyni). Przejął od miasta ogrzewalnię (schronisko) i rozpoczął pracę wśród najbiedniejszych - bezdomnych, chorych. Wkrótce powstało zgromadzenie albertynek. Oba zgromadzenia prowadziły przytuliska w Krakowie, Przemyślu, Sokalu, Stanisławowie, Lwowie, Tarnopolu. Bracia i siostry, widzący w każdym potrzebującym umęczoną twarz Chrystusa, ślubowali ubóstwo. Wytchnieniem dla nich są pustelnie, należące do charyzmaty zgromadzenia na Krokwi i na Kalatówkach.
  Obecnie albertyni prowadzą cztery domy dla chorych psychicznie. Spośród 40 braci tylko jeden ma święcenia kapłańskie. Siostry prowadzą siedem domów opieki, kuchnie dla ubogich, pracują w hospicjach i domach księży emerytów. Jest ich około 500. Według słów św Jana od Krzyża „Gdzie miłości nie ma siejcie miłość pełnymi garściami a  żniwem waszym będzie miłość” - pracują każdego dnia.

Adam Chmielowski, Brat Albert został beatyfikowany w 1983 roku na Błoniach w Krakowie i kanonizowany w 1989 roku w Watykanie. Doczesne szczątki Brata Alberta i Matki Bernardyny znajdują się w Sanktuarium Ecce Homo w Krakowie przy ulicy Woronicza 10.

 Krystyna Czekaj

Powrót do Wydarzenia 2017