Żydzi i Palestyńczycy - dzieje pewnej nienawiści

  Jeden z przywódców palestyńskich powiedział: „Mamy wam do powiedzenia tylko jedno – wynoście się z naszej ziemi. Nie chcemy was więcej widzieć. Ta ziemia jest nasza. Jerozolima jest nasza. Wszystko jest nasze. Nie ma tu dla was bezpiecznego miejsca.”, z kolei inny przywódca  oznajmił: „Izrael nie jest państwem wszystkich swoich obywateli lecz państwem narodowym Żydów i tylko ich”  -  słowa, które napawają lękiem, są przykładem i świadectwem nienawiści dwóch żyjących obok siebie narodów.

  Historię tej nienawiści, historię odwiecznie skłóconych ze sobą Żydów i Palestyńczyków przedstawił w dniu 17.10.2024 roku p. Romuald Wojciechowski.
Konflikt izraelsko-palestyński  pojawił się znacznie wcześniej niż powstanie samego państwa Izrael. Sięga czasów biblijnych i czasów gdy terytorium obecnego Izraela należało do imperium osmańskiego, a później było Brytyjskim Mandatem Palestyny.

  Zarzewiem najdłuższej wojny współczesnego świata były narastające w XIX wieku akty antysemityzmu w Europie oraz powstanie ruchu syjonistycznego, którego celem był powrót do „ojczyzny swoich ojców” i odtworzenie żydowskiego państwa narodowego w Palestynie, która od wielu wieków zamieszkiwana była przez arabów. To wtedy zaczęła się pierwsza fala (alija) emigracji Żydów ze Wschodniej i Środkowej Europy do Palestyny, wykupywanie przez nich (często w nieuczciwy sposób) ziemi i rozbudowa osiedli żydowskich, przy jednoczesnym procesie ubożenia i wywłaszczania chłopów arabskich. Bardzo szybko ekspansja osadników żydowskich zaczęła wywoływać coraz większy opór rdzennej ludności. Do pierwszych poważnych niepokojów przeciwko masowej migracji żydowskiej doszło w latach 20. i 30. ubiegłego wieku. Ówczesna Wielka Rewolucja Arabska trwająca trzy lata domagała się zakończenia żydowskiej imigracji i zakazu sprzedaży Żydom obszarów ziemskich. Pozostawiła setki ofiar po obu stronach sporu. Za źródło konfliktu uznano wówczas  niepodległościowe aspiracje Arabów kolidujące z dążeniami ruchu syjonistycznego popieranymi przez władze brytyjskie (raport Peela).

  W późniejszym okresie punktem przełomowym było przyjęcie przez Zgromadzenie Ogólne ONZ rezolucji w sprawie utworzenia na terenie Palestyny dwóch państw – większego żydowskiego i mniejszego arabskiego, co poskutkowało proklamowaniem w dniu 14 maja 1948 roku niepodległości państwa Izrael. 
Od tego momentu rozpoczyna się nowy rozdział historii Żydów w Palestynie a spór między Żydami i Palestyńczykami przekształcił się w konflikt rozgrywający się pomiędzy państwem izraelskim a narodem arabskim. I już kilka godzin po ogłoszeniu deklaracji niepodległości Izraela rozpoczęła się pierwsza, trwająca ponad rok, wojna izraelsko-arabska pomiędzy nowo powstałym państwem a koalicją krajów arabskich wspierających Palestyńczyków (nazwana przez Żydów wojną o niepodległość). Wojna zakończyła się zdecydowanym zwycięstwem Izraela. Spowodowała znaczne rozszerzenie dotychczasowego terytorium państwa oraz wypędzenie ponad 700 tysięcy Palestyńczyków. 
Ale przede wszystkim zainicjowała serię konfliktów trwających do dzisiaj.
Na przestrzeni kilkudziesięciu następnych lat wielokrotnie dochodziło do eskalacji napięć i wojen m. in. kryzys sueski, wojna sześciodniowa, wojna Jom Kippur oraz liczne ataki terrorystyczne Palestyńczyków na terytorium Izraela i ruchy odwetowe na terenie Palestyny. I w ten sposób bez końca przemoc pociąga za sobą kolejną przemoc i kolejne ataki.

Wszystkie te napięcia i interwencje zbrojne potęgowane jeszcze różnicami kulturowymi i religijnymi obu narodów sprawiają, że obecny Izrael i Palestyna są jednym z najbardziej niespokojnych regionów współczesnego świata. 

Lucyna Bajsarowicz

Powrót do Wydarzenia 2024