Świątynie sztuki

19 grudnia 2018 r. Adrianna Michno przybliżyła nam temat „świątyń sztuki”. Po wstępnym rozpoznaniu uwarunkowanego historycznie znaczenia tego terminu i jego związków z „religią sztuki”, przedstawione zostało również metaforyczne rozumienie „świątyni sztuki” jako koncepcji możliwej do zastosowania przy analizie współczesnych miejsc pełnych sztuki. Dlatego też w dalszej części wykładu ciężar narracji był położony na muzea i ich przestrzenie.
Przykłady Gliptoteki Monachijskiej czy Muzeum Brytyjskiego w Londynie odnosiły się do właściwej epoce romantycznej koncepcji „religii sztuki”, z której wyrastają muzea typu klasycznego, gdzie to sztuka staje się świętością samą w sobie, a muzealna architektura czerpie garściami z antyku. Jednak wskazane zostało również drugie dno przestrzennego ustanawiania ekspozycji muzealnych. Wskazano na opresyjną funkcję tradycyjnych muzeów globalnych, związaną z kulturowym zawłaszczaniem i wyrywaniem obiektów sztuki z ich naturalnych kontekstów.
Następnie wprowadzone zostały tzw. „muzea aktywne” i dylematy z nimi związane. Za ich przykłady posłużyły: Muzeum Gugenheima w Bilbao, Teatro-muzeum Dalego w Figuerres oraz Dom Houdiniego w Budapeszcie. Co istotne, każdy z tych budynków sam w sobie jest dziełem sztuki – lecz nie antycznej, a współczesnej. Ważną tutaj kategorią okazuje się interaktywność oraz angażowanie wszystkich zmysłów, a więc odczuwanie samej sztuki przez widzów czy też jej uczestników.
Zadane zostały także pytania o hybrydalny oraz rozrywkowy charakter przestrzeni sztuki – a dokładniej, o ich przemianę w parki tematyczne. Tym samym możliwe było przejście do zagadnienia kinowego. Na koniec w kluczu świątynnym dokonano analizy przestrzeni najnowszego z wrocławskich kin.

AM

Powrót do Wydarzenia 2018 II półrocze