Ostatni car i jego Rosja

Ostatnim carem Rosji był Mikołaj II Romanow. O nim, jego rodzinie, jego życiu, rządach, ale przede wszystkim jakim był człowiekiem oraz jaka była wówczas Rosja - 8 lutego 2018 roku opowiadał uczestnikom spotkania Romuald Wojciechowski.
Mikołaj II Romanow, był synem Aleksandra III kontynuował linię polityczną ojca, ale był władcą niezdecydowanym, a był najstaranniej wykształconym z carów rosyjskich. Ciekawa była młodość carewicza, prowadził on ożywione życie towarzyskie, natomiast nie przejawiał żadnego zainteresowania polityką. Chcąc wdrożyć następcę tronu do jego przyszłych obowiązków, jego ojciec  Aleksander III powołał go w wieku  21 lat, do rady ministrów i do Rady Państwa.
Ożenił się z miłości. Zakochany w księżniczce heskiej Alicji, przekonał ją do zmiany wyznania i wiosną 1894 roku ogłoszone zostały ich zaręczyny. Alicja przyjęła  imię Aleksandry Fiodorowny.  A w jesieni Mikołaj II przejął władzę po śmierci ojca Aleksandra III.
W 1904 r. sprowokował  wojnę z Japonią, która okazała się pasmem klęsk wojsk carskich i zakończyła się w 1905 japońskim zwycięstwem. Klęska na Dalekim Wschodzie przyczyniła się do wybuchu protestów społecznych, domagających się przeprowadzenia reform społeczno-politycznych. Zahamował rozwój wydarzeń rewolucyjnych w 1905 roku,  powołując do życia Dumę Państwową, która była organem doradczym cara. W krótkim czasie zagwarantował sobie prawo weta ustaw głosowanych w Dumie i zapewniał  szereg innych prerogatyw w tym: mianowanie i odwoływanie rządu, decydowanie o wojnie i pokoju.
Był ojcem czterech córek i syna Aleksego. Od 1907 roku coraz większe wpływy na dworze Mikołaja II zdobywał G. Rasputin, który leczył chorego na hemofilię następcę tronu carewicza. Niemałą rolę historycy przypisują również małżonce.
Zmuszony przez Dumę Państwową i część wyższej generalicji armii czynnej do abdykacji w 1917  zrobił to w imieniu swoim i syna carewicza  na rzecz swojego brata, wielkiego księcia Michaiła, który jednak tronu nie przyjął.
Po abdykacji Mikołaj II Romanow wraz z żoną i pięciorgiem dzieci przebywał, początkowo w pałacu w Carskim Siole, później  w Tobolsku, a w końcu w Jekaterynburgu. W mieście tym zostali uwięzieni w domu Nikołaja Ipatiewa, w którym z rozkazu Lenina zostali zamordowani w 1918 roku.
To tylko niektóre fakty z życia ostatniego cara Rosji, warto pochylić się nad lekturami, które opisują tamte czasy.

ZM

Powrót do Wydarzenia 2018